Η μάχη του μπαλκονιού

Εδώ είμαστε και πάλι στο ίδιο έργο θεατές. Βέβαια υπάρχουν και έργα θεατρικά κινηματογραφικά που σίγουρα θα θέλαμε να δούμε ξανά αλλά αυτό το έργο είναι κάτι που δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο. Το προεκλογικό έργο.

Ξεκίνησαν οι αρχηγοί πολιτικών κομμάτων τις περιοδείες τους ανά την επικράτεια και σηκώθηκε μεγάλη αντάρα. Γενικός ξεσηκωμός για την σωτηρία της πατρίδας. Εδώ κι εκεί συγκεντρώσεις και ορδές κόσμου ακολουθεί για την επιτυχία των αριθμών. Τηλεοπτικά συνεργεία αποτυπώνουν και μεταδίδουν τις ατάκες των πολιτικών και τις μεγάλες μαζώξεις των πολιτών. Με σοβαροφάνεια εκτοξεύονται καταγγελίες για τους αντιπάλους και οι πονόψυχοι υποψήφιοι διεκδικητές της εξουσίας προβαίνουν σε πληθώρα υποσχέσεων στους πονεμένους ακροατές- θεατές για καλύτερο μέλλον. Το αλαλάζον πλήθος τρέχει να αγκαλιάσει να φιλήσει τον αρχηγό και καραδοκεί για μια λήψη από την κάμερα για να πιστοποιήσει την παρουσία και υποστήριξη στο κόμμα.

Κι εσύ Έλληνα πολίτη που πας;;;Ακόμα δεν έμαθες το μάθημα σου;;;Ως εχθές σ’ άκουγα να σχολιάζεις και να επικρίνεις τους πάντες και να εκφέρεις τις διαπιστώσεις σου. Και μέχρι τις διαπιστώσεις καλά συμφωνώ. Που είναι φίλε μου οι υποδείξεις προς αντιμετώπιση των διαπιστώσεων;;;Εδώ σιωπή και απλανές βλέμμα. Αυτή η νωχελική αντίδραση και η αφομοίωση μέσα στον συρφετό που ακολουθεί τον πολιτικό η ανυπαρξία μέσα στο βουητό και την σκόνη είναι η συνταγή που σερβιρίστηκε και την χώνεψες τελείως.

Αρχίζει λοιπόν το ματς και το νταβαντούρι ανεβάζει ρυθμούς και στροφές. Στα μεγάφωνα ο ύμνος του κόμματος και στα χέρια η σημαία του. Τρέχα να χαθείς στο πλήθος διότι φοβάσαι να σηκώσεις την σημαία της πατρίδας. Είναι βλέπεις βαριά και αποφεύγεις τα δύσκολα. Φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό και κρύβεις τον ίσκιο σου μέσα στον συνωστισμό.  Και η δύστυχη πατρίδα περιμένει την γνήσια παρουσία σου.

Ως πότε το μπαλκόνι θα ρυθμίζει την ζωή σου;;;